Pedicure & voetreflexoloog

Als je aan Helmy van Walsem vraagt  wat voor werk ze doet, dan is de kans groot dat ze antwoordt met “ik doe iets met voeten”. Mensen stellen dan geheid de vraag: “Oh, wat dan?” en dan heeft ze alle ruimte om uit te leggen wat ze precies doet. Want ze is meer dan alleen een pedicure. Ook doet ze meer dan voetreflexologie. Holistische voetzorg is eigenlijk de meest passende beschrijving, maar mensen zijn nog wel eens allergisch voor het woord ‘holistisch’. Gelukkig nam ze alle tijd om aan mij uit te leggen wat ze precies doet met voeten. 

Holistische voetzorg

Als mensen vragen wat ze precies doet met voeten, dan komt er een verrassend kort antwoord:

“Ik combineer pedicure met voetreflex en coaching.”

Maar wat is dat dan? 

“Ik zou eigenlijk de naam op mijn website willen aanpassen naar holistische voetzorg. Sommige mensen zijn heel allergisch voor het woord holistisch, maar ik denk dat ik het toch ga doen. Want met holistische voetzorg zeg ik eigenlijk alles. Want als pedicure haal ik de likdoorn weg, als therapeut kan ik je vertellen waarom hij er zit en ik kan met mijn coaching skills je helpen er vanaf te komen.”

Iedereen is coach

Helmy kan je voeten dus medisch verzorgen als pedicure en kan je als therapeut verder helpen in je leven. Ze is ook gecertificeerd coach, maar die skills zet ze niet apart op haar website. 

“Ik heb er wel eens over nagedacht om een aparte website te maken met ‘Helmy life coach’, maar iedereen is coach tegenwoordig. Dus de coaching skills die ik heb, gooi ik gewoon door alles heen wat ik doe. Stel iemand heeft schimmelnagels, dan is het vaak heel moeilijk voor mensen om trouw te blijven aan hun eigen behandeling. Je moet iedere dag je eigen voeten behandelen. Iedere dag, een heel jaar lang. De spanningsboog verdwijnt gewoon na 6 weken. Dus dan is het aan mij om iets te verzinnen om iemand therapietrouw te houden. Dat vind ik heel leuk. Dus tijdens de pedicure probeer ik mensen zover te krijgen om die zelfzorg toe te passen.”

Voetreflexologie

Bij het werk van een pedicure kan ik me wel wat voorstellen, maar wat is voetreflexologie? Helmy vergelijkt het met acupunctuur:

“Voetreflex is eenzelfde geneesmethode. Het is het ondersteunen van je zelfherstellende vermogen, dat doet voetreflex ook. Dus het hoort in dezelfde categorie thuis. Alleen is voetreflex dan zonder naalden en het is wat grover werk. Een acupuncturist werkt met naalden op punten die lopen op banen. Voetreflexologie gaat over grove zones onder je voeten, die corresponderen met de rest van je lichaam. Dus ik kan heel symptomatisch werken. Als je bijvoorbeeld hoofdpijn hebt, dan werk ik alleen op je tenen. Die corresponderen met je hoofdgebied. Maar als die hoofdpijn komt door spanning, dan kan ik ook op je zonnevlecht gaan werken of op je darmen om je te helpen verwerken waardoor de spanning weggaat.”

Helmy geeft veel voorbeelden en ik leer dat je het eigenlijk zo gek niet kunt bedenken, of je kunt het verhelpen met voetreflexologie. Of tenminste een start maken om het probleem te leren aanpakken. Zelfs een burn-out.

“Ik heb collega’s die gespecialiseerd zijn in het behandelen van burn-outs, omdat het heel goed te doen is met voetreflex.” 

De behandeling van voetreflex doet ze met een massage. Maar als ik vraag of het een ontspannende massage is, begint ze te lachen. 

“Nee, je moet geen ontspannen voetmassage verwachten. Voetreflex is net even wat intensiever dan een ontspanningsmassage. Er zitten wel ontspanningsgrepen tussen, dat krijg je er altijd bij, maar het is wel net even wat intensiever. Dat komt omdat als ik iemand op een bepaald gebied behandel, er veel los komt.”

Van de ene droombaan naar de andere droombaan

Pedicure was niet de eerste baan waar Helmy aan dacht nadat ze klaar was met school.

“Ik wil het toerisme in. Ik had me ingeschreven in Breda, maar dat werd een groot fiasco. Dus ik had bedacht dat ik een korte studie wilde doen en dan gewoon werken.”

Via een praktijkgerichte opleiding kwam ze bij de NS terecht. In de tijd dat we nog geen internet hadden, kon je langsgaan bij de informatiekiosk. Daar zat Helmy dan om je te vertellen hoe je het beste kon reizen. Dan komt natuurlijk de vraag: hoe is ze ooit pedicure geworden?

“Dat wordt ooit een boek. Een vriendin van mij zei dat ik een boek moet schrijven met de titel ‘Er was eens een man”, want zo begint een verhaal bij mij altijd. Maar er was dus een man en daar kreeg ik een relatie mee. Hij wilde graag met mij op reis en het enige wat ik hoefde te doen was tijd vrij maken. Ik had toen net een nieuwe functie bij de NS. Ik was toen sales coordinator. Heel wat anders. Dat was oorspronkelijk mijn droombaan.”

Het was geen makkelijke keus: de net nieuwe droombaan houden of op reis gaan. Uiteindelijk heeft ze de knoop doorgehakt en is ze op reis gegaan. Het idee was 8 maanden rondreizen in Europa, maar het liep anders dan ze had gepland.

“We begonnen in Spanje. Onze eerste stop was in de Pyreneeën aan de Spaanse kant. Daar hebben we veel gewandeld in de bergen en daar is het idee geboren om iets met voeten te gaan doen. Want ik liep daar en dacht ‘wat als mijn voeten nu uitvallen? Dan zit ik hier!’ Voeten zijn dus best belangrijk. En toen dacht ik: ik ga iets met voeten doen. Maar geen idee wat. Ik was nog nooit bij een pedicure geweest. Ik had wel eens van voetreflexologie gehoord, maar verder geen idee.”

De relatie ging over en de reis werd korter dan gepland. 

“Na drie maanden zat ik thuis en dacht ‘laat ik praktisch beginnen’. Dus toen heb ik me ingeschreven bij de pedicure opleiding.”

En zo geschiedde. 

Iedereen tussen de 7 en de 100 jaar

Toen Helmy begon als pedicure, werkte ze eerst ambulant. Dus zonder praktijk en vooral bij mensen thuis. 

“Dan kom je vooral bij mensen die eigenlijk niet meer in staat zijn om ergens naartoe te gaan of hele luie mensen die het heel luxe vinden om behandeld te worden door een pedicure. Toen heb ik ontdekt dat ik het leuk vind om met ouderen te werken, maar het is niet wat ik fulltime wil doen. Ik wil alle leeftijden om me heen. Ik wil allerlei soorten voeten. Niet alleen maar dezelfde soort voeten, met dezelfde verhalen en dezelfde problematiek. Ik wil graag een mix.”

Inmiddels heeft ze dat ook. Met haar eigen praktijk en de verschillende diensten die ze aanbiedt, komen er ook allerlei mensen bij Helmy over de vloer.

“En allerlei leeftijden. De jongste is 7 en de oudste is 89 op dit moment.”

Diabetespatiënten

Ondanks dat haar clientèle enorm gemixt is, is er wel een groep die veel bij Helmy komt: diabetespatiënten.

“Ik ben gespecialiseerd in voetzorg voor diabetespatiënten. Als je diabetes hebt, dan kan het zijn dat die suikerziekte ervoor gaat zorgen dat je gevoel verliest in je handen en voeten. Nu zijn je handen niet zo erg, want die zie je. Maar in je voeten is erger. Ook omdat gevoelsverlies vaak gepaard gaat met traag wondherstel. Dus als je een infectie krijgt, dan herstelt het minder snel. Als je een ontsteking krijgt in je voet en je merkt dat niet, dan kan het binnen 24 uur tot aan je knie zitten.”

Helmy vertelt dat voordat de pedicure behandeling voor diabetespatiënten in het basispakket zat, er veel amputaties waren. 

“Een ontsteking in je voet die je niet doorhebt, kan ervoor zorgen dat je hele been eraf moet. Gelukkig zit het nu in het basispakket. Mijn taak is om kleine dingen te verhelpen en de grote dingen te signaleren.”

Een diabetespatiënt heeft een heel team van zorgspecialisten om zich heen. Van de orthopedisch schoenmaker tot de orthopedisch chirurg. Als Helmy zaken ziet die zij met een behandeling niet meer kan voorkomen of verhelpen, dan seint ze de orthopeed of een andere voetexpert in. 

Een totale behandeling via je voeten

Van diabetes tot een ontspannende massage. Van hoofdpijn tot een burn-out. Helmy kan je erbij helpen. Toch is een voetdeskundige niet de eerste expert waar ik aan denk wanneer ik af wil van hoofdpijn of een burn-out heb. Voor Helmy is het logisch:

“Voor mij is het mijn wereld, maar het is voor mensen nog heel onbekend dat je via de voeten een totale behandeling kan geven.”

Vaak komen mensen via via bij Helmy terecht. 

“Of via de pedicure.”

En als ze dan eenmaal bij haar in de stoel zitten, dan horen ze wat ze nog meer doet. 

“En dan vertellen ze waar ze nog meer last van hebben en of ik hen daarbij kan helpen. Vaak boeken ze daarna een pedicure in combinatie met voetreflex. Dat zijn mijn favoriete klanten: de combinatie klanten. Dan ben ik anderhalf uur met een klant bezig en dan kan je echt de diepte in. Dat vind ik fijn.”

Ingegroeide teennagels

Ik ben op zijn zachts gezegd geen fan van voeten, dus ik ben blij dat er mensen als Helmy zijn die de taak op zich nemen om mensen te verlossen van likdoorns en ingegroeide teennagels. Dat laatste is ook meteen het meest pijnlijke wat je aan je voeten kunt hebben vertelt Helmy. 

“Ik mag niet verdoven, want die bevoegdheid heb ik als pedicure niet. Dus ik moet het zonder verdoving behandelen. En dat is niet leuk. Iets aan je tenen gaat door je hele lijf. Ik heb weleens mensen gehad, bij wie het wit werd rond de neus als ik hen behandelde voor een ingegroeide teennagel.”

Liever voorkomen dan genezen natuurlijk. Helmy’s advies is dan ook om op tijd langs te gaan bij een pedicure. Als je het idee hebt dat een nagel gaat ingroeien, ga dan meteen langs. 

“Dat leren mensen ook wel. Als je het een keer hebt meegemaakt, dan gebeurt het je nooit weer.”

Een voetfetisj

Voor de mensen met een voetfetisj: sorry, geen foto’s van voeten in dit artikel. Maar wel wat Helmy erover te vertellen heeft, want als voetdeskundige krijgt ze nog weleens te maken met mensen die een voetfetisj hebben.

“Ik heb er inmiddels wel een radar voor, maar het valt me op dat veel mensen dit anoniem doen.”

Ze krijgt regelmatig reacties op social media als ze foto’s post van voeten. 

“Dan vragen ze of dat mijn voeten zijn. Dat is natuurlijk een hele neutrale vraag, maar ik voel meteen of er een lading mee komt of niet. Ik ben een keer de discussie aangegaan met iemand die dat stuurde. Toen vroeg hij of ik meer foto’s ging sturen. Dus toen zei ik: ‘Ik weet dat jij die fetisj hebt. Ik weet dat je seksueel opgewonden wordt van mijn voeten. Prima, ieder zijn ding. Maar als iemand een borstenman is en vraagt om foto’s, dan voelt dat ook naar. Dus bij jou voel ik dat ook. Dus ik wil geen foto’s van mijn voeten naar jou sturen, omdat ik weet dat je er seksueel opgewonden van raakt.”

Helmy’s website wordt dus niet alleen bezocht door klanten, maar ook door mensen met een voetfetisj. En soms boeken zij toch een behandeling. 

“En als ze dan hier komen, dan voel ik dat. Ze doen er niets mee, want ze schamen zich kapot dat ze die fetisj hebben.”

Ze laten zich behandelen en gaan weer weg. Ze vallen Helmy gelukkig niet lastig tijdens haar werk. 

“Ik heb verder geen oordeel over mensen met een voetfetisj, maar mensen durven er niet voor uit te komen. Er zit een enorm taboe op en er is veel schaamte.”

Bijscholing

Pedicure is een zorgend beroep en bijna alle mensen die in de zorg werken, moeten constant up to date blijven. Ook Helmy. 

“Ik zit in een register voor pedicure en voor voetreflexologie. Dat is een kwaliteitsregister. Om hier ingeschreven te blijven staan, moet je punten halen.”

Om die punten te halen moet ze elk jaar verschillende cursussen en seminars volgen. 

“Het grootste deel mag je zelf kiezen. Maar als ik een opleiding kies die de beroepsvereniging niet heeft goedgekeurd, krijg ik geen punten. Dat is wel jammer. Ik heb die punten nu ook een beetje losgelaten. Ik kies soms een opleiding waar ik geen punten voor krijg, maar die ik gewoon leuk vind.”

Waar veel mensen een beetje balen dat ze constant opleidingen en cursussen moeten doen, wordt Helmy er juist enthousiast van. 

“Ik merk ook dat het een soort van verslaving is geworden. Ik vind het heel leuk.”

Werken alsof je met pensioen bent

Nog niet zo lang geleden kreeg Helmy de vraag: hoe lang wil je nog werken? 

“Dat vond ik zo’n confronterende vraag! ‘Tien jaar?’ vroeg hij. En toen dacht ik: tien jaar, dat is hartstikke kort! Maar over 10 jaar ben ik wel 60. Dus dat was even een reality check,” lacht ze.

Helmy is nog lang niet bezig met haar pensioen, maar ze denkt wel veel na over haar werk en waar het aan moet voldoen. 

“En een van die dingen is dat mijn werk moet voelen alsof ik al met pensioen ben. Ik wil werken en het moet leuk zijn. Zodat ik het tot aan mijn dood toe kan doen.”

Dat is voor nu haar plan: zich blijven ontwikkelen en mensen helpen waar ze kan. En vooral: nog lang niet met pensioen gaan.