Inmiddels moet ik toegeven dat ik er ook last van heb: corona perikelen. In het begin merkte ik er eigenlijk weinig van. Ja, mijn favoriete horecatenten gingen dicht en bij de supermarkt sta je nu voor de ingang in de rij in plaats van bij de kassa. Maar thuis veranderde er in eerste instantie weinig voor mij. Als zzp’er ben ik gewend om in mijn eentje vanuit huis te werken. Dat was niets nieuws. Maar inmiddels voel ik de gevolgen van de ‘slimme lockdown’ ook.
Geen interviews
Ik heb eigenlijk geen idee of ik echt trouwe lezers heb (op mijn lieve vriend na, wie ik heel dankbaar ben voor zijn onvoorwaardelijke support!). Maar mochten er trouwe lezers bestaan, dan is het jullie vast opgevallen dat er niet meer regelmatig nieuwe artikelen online komen. Toen de maatregelen net werden ingevoerd heb ik besloten om de interviews af te zeggen die ik gepland had staan. Dat vond ik echt heel jammer, want ik had super interessante mensen gesproken en ik wil nog steeds graag weten wat hun werk inhoudt en waarom ze dat doen. Maar ik vond het niet verantwoord, omdat ik de mensen die ik interview persoonlijk op zoek. Ik heb geen auto, dus ik ga overal met het ov heen. Wat ik doe is niet wat je noemt een ‘vitaal beroep’, dus ik kon het niet naar mezelf verantwoorden om de interviews te doen op dit moment.
Natuurlijk zou ik ze telefonisch of via videobellen kunnen doen, maar dat is niet de opzet van deze website. Daarbij zijn de portretfoto’s een belangrijk onderdeel van het verhaal en die zijn moeilijk te maken als je iemand niet face-to-face ontmoet.
Bye bye motivatie
De interviews liggen nu dus even stil. Mijn werk ligt even stil. Zonder dat ik weet wanneer ik weer kan starten. Iets waar ik als zzp’er maar beter aan kan wennen, want dit zal zeker in de economie die ons te wachten staat wel vaker gebeuren (ja, ik ben zo’n verwende zzp’er die tot nu toe altijd werk had).
In het begin zag ik nog veel interessante mensen voorbijkomen op social media. Ik werkte mijn lijstje met ‘mensen om te benaderen voor een interview’ constant bij. Maar dat werd minder en minder en nu doe ik het bijna niet meer. De lijst is gigantisch lang en ik heb geen idee wanneer ik überhaupt mensen weer mag opzoeken om te interviewen.
En hoe meer ik me realiseerde dat ik geen idee heb wanneer ik weer verder kan met dit project, hoe sneller de motivatie wegsijpelde. Ik heb nog wel wat artikelen klaar staan. Onder andere nog een aantal met loopbaancoach Sandra Meijer.
Als ik dan weer met deze website bezig ben en de artikelen lees, word ik wel weer meteen enthousiast. Er is zoveel te vertellen over werkgeluk. Er is zoveel om over na te denken en zoveel mensen die vol zitten met mooie, spannende, interessante en unieke verhalen. Ik wil deze verhalen zo graag opschrijven, maar dat kan nu niet. En dat laatste is natuurlijk een echte killer voor je motivatie.
Motivatie vinden
Maar ik blijf dit een tof project vinden en ik wil dit voorlopig ook nog blijven doen. Dus corona of niet, ik wil mijn motivatie weer vinden. Vandaar dat ik mezelf achter de computer heb gezet om deze blog te schrijven. Daarbij woon ik in Utrecht en daar wonen en werken genoeg mensen waar ik naartoe kan fietsen. Hen kan ik prima op anderhalve meter afstand interviewen en fotograferen. Hopelijk interview ik volgende week weer de eerste sinds een lange tijd. En ja, dit is ook meteen een oproep voor iedereen in Utrecht die graag over zijn werk vertelt: let me know! Ik kom je graag interviewen.
Wat te doen met mijn tijd?
Natuurlijk zit ik niet stil. En ja, uiteraard heb ik Netflix proberen uit te spelen, maar dat verveelt inmiddels. Ik ben niet iemand die afwacht. Geduld is zeker niet mijn sterkste eigenschap en dat heeft ook zijn voordelen. Bijvoorbeeld dat ik zoek naar manieren waarop het wel kan. Zoals mensen in Utrecht zoeken die ik kan interviewen. Maar ook in de tijd dat dit project minder aandacht heeft gekregen, heb ik mijn tijd weten te vullen. Met sieraden maken. Iets wat ik vroeger veel deed (een van die oude hobby’s die ik door een overschot aan tijd weer heb opgepakt) en nu nog steeds graag doe. Inmiddels heb ik al een hele oorbellen collectie gemaakt en ben ik aan het uitzoeken hoe ik een eigen webshop kan starten. Want dat is iets wat ik graag doe: nieuwe projecten starten. Die projecten volhouden en tot iets beters, groters, mooiers, interessanters brengen, daar ligt voor mij de uitdaging.
Al vind ik het starten van een totaal nieuw project ook altijd spannend. Ik heb voor veel webshops gewerkt, maar er nooit een zelf gehad. Dat is echt andere koek. Maar ik merk dat ik op het puntje van mijn stoel zit en de tijd compleet vergeet wanneer ik aan het uitzoeken ben wat zo’n webshop kost en hoe de logistiek van het verzenden werkt. Dat vind ik een goed teken.
Nieuwe uitdagingen
Dit is een tijd waarin we veel beperkingen hebben, maar ook mogelijkheden. En ik zou ik niet zijn als ik die positieve kant niet meer aandacht zou willen geven. Daarom heb ik besloten dat ik weer een nieuw project ga starten: een sieraden webshop. Het is een work in progress, dus ik kan je nog niets laten zien. En geen idee of het ooit ook echt van de grond komt, maar ik zal er sowieso weer van leren.
En natuurlijk blijf ik ondertussen hard werken aan mooie en interessante inhoud voor deze website. Want ook dit blijf ik een tof project vinden waar ik voorlopig nog niet klaar mee ben.