Als je een website begint over werk en geluk, dan kun je heel veel mensen interviewen met allerlei verschillende beroepen. Of je begint met één persoon die echt vanalles en nog wat gedaan heeft en nog steeds doet. Zoals Ramon Kool. Als je aan hem vraagt wat voor werk hij doet, dan antwoordt hij met ‘Webdeveloper en fotograaf’, maar hij heeft zoveel meer gedaan. Een kleine greep uit de bak met beroepen van Ramon: Attractant bij Het Land van Ooit, Frietbakker in de Efteling, Cabaretier, Presentator, Beatboxer, Cameraman, Podcastmaker, Fotograaf en Webdeveloper. Hij is overal even enthousiast over, maar toch is hij blij dat hij het niet meer allemaal tegelijk doet. Dat heeft hij geleerd tijdens een harde les genaamd Burn-Out. Inmiddels heeft hij alles weer terug op de rit en vertelt hij over de rollercoaster die zijn CV vormt.
Een warm bad
Ik ga bij hem thuis langs in Tilburg en vraag hem hoe het allemaal begonnen is.
Ramon: “Ik heb VWO gedaan. Ik had daar een exact vakkenpakket met natuurkunde, wiskunde B, scheikunde en biologie. Daarna ben ik Algemene Letteren in Utrecht gaan studeren.” Die studie voelde voor hem als een warm bad.
“Omdat alle mensen die de studie zijn gaan doen de zwarte schapen van hun klas waren. Dus daar voelde ik me heel erg thuis, want zo voelde ik me ook op de middelbare school. Ik was op de middelbare school veel bezig met cultuur en muziek. Niet met sport en dat soort dingen. Dus ik gedijde niet heel erg goed met de jongens in mijn klas.”
En dat een warm bad een mens goed kan doen, is Ramon het levende bewijs van. Want waar hij 8 jaar deed over zijn VWO diploma halen, deed hij in het eerste jaar van zijn studie al vakken uit het tweede jaar.
“Je kon zelf je vakkenpakket samenstellen bij die studie, dus je kon al vakken uit het tweede jaar doen. Daarbij ben ik ook gelijk vuistdiep als 2e jaars in de introductiecommissie en specialisatiecommissie gestapt. Ik heb echt alles eruit gehaald wat eruit te halen viel bij die opleiding.”
Hard werken
Als je dacht dat hij het wel druk genoeg had met zijn studie en die commissies, dan heb je het mis. Hij heeft in een CD winkel gewerkt – “Wat ik heel tof vond. Want ja muziek vind ik echt tof.” – en hij werkte al samen met zijn partner aan de eerste ideeën voor het cabaret duo. Ook knutselde hij al websites in elkaar en liet hij zich inhuren als fotograaf. Allemaal tijdens zijn studie.
Maar daarvoor kwam hij er al achter dat hij niet vies is van hard werken. “Ik ben bouwvakker geweest als 15-jarig pikkie.”
Je verwacht het niet van iemand die nu de meeste tijd doorbrengt achter een scherm, maar niets is minder waar!
“Ik werkte als 15 jarige in Het Land van Ooit. Toen was het nog niet geopend. Ik heb daar straten gelegd, dingen geverfd en dingen gesjouwd. Toen het park open ging, ben ik gaan werken als attractant. Dan sta je bij attracties om mensen te helpen. Dus ook als grenswachter bij de ingang. Als je het Land van Ooit binnen kwam, dan stond daar zo’n mooi karakter in een middeleeuwse outfit te vertellen wat de regels zijn. Bijvoorbeeld dat kinderen de baas zijn en wat dat inhoudt. Dat is super theatraal, da’s hartstikke leuk.”
De eerste betaalde klussen
Het is voor mij een raadsel hoe je zoveel dingen tegelijkertijd kunt doen naast een studie, maar Ramon vindt dat heel logisch.
“Cabaret was in het begin niet heel stabiel. Je moet een beetje naam maken. Niemand gaat je zomaar vier avonden in de week geven. Uiteindelijk is dat wel zo gekomen, maar in het begin dus niet.”
Uit nieuwsgierigheid is hij gaan knutselen aan websites.
“Ik had tijdens mijn studie al een beetje zitten klooien met websites maken. Gewoon omdat ik me afvroeg hoe dat werkte. En die site van dat cabaretduo was daarvoor heel handig. In een tijd dat bijna geen enkele cabaretier een website had, hadden wij een website die van alles kon. Dat was voor mij een soort digitale speeltuin. Zo waren wij de eerste cabaretiers met een online perskit.”
En zo kwam ook de eerste opdracht voor het maken van een website. Simpelweg omdat er nog niet zoveel mensen waren die dat konden. En de betaling voor de website leidde ertoe dat hij ook professioneel is gaan fotograferen.
“In plaats van cash, mocht ik iets uitkiezen. Zo kwam ik aan mijn eerste digitale fotocamera van 2,5 megapixel. Die waren toen echt tyfus duur. Die camera was toen meer dan 2000 gulden! Dat kon ik nooit betalen als student. Dus als ik een website kon maken in ruil voor zo’n camera: hell to the yeah! En toen heb ik me laten inhuren door de universiteit van Utrecht om foto’s te maken van de UIT onder andere.”
Van je hobby je werk maken
“Ik heb jarenlang gezegd ‘ik ben super goed in het uit de hand laten lopen van hobby’s’.”
Van het knutselen aan zijn eigen websites, tot fotografie. Zo goed dat hij zijn geld ermee verdient. Maar zo is het natuurlijk niet begonnen. Het was eigenlijk niet eens zijn intentie om er geld mee te verdienen.
Het cabaretduo is begonnen als een dronken idee om vier uur ‘s nachts op een bankje naast Café De Zaak in Utrecht. Toen hebben hij en de andere helft van het duo Mark, besloten om beste vrienden te worden.
“En toen zei ik tegen hem: ‘Hey jij doet dingen met muziek, ik doe dingen met tekst zullen wij een cabaret duo vormen?’ En zo is het begonnen. We hebben toen wekelijks gerepeteerd. Gerepeteerd is een ander woord voor je klem zuipen. En op een gegeven moment hadden we ons eerste betaalde optreden, bij studentenvereniging Biton. Daar kregen we 25 gulden voor. En toen moesten we bijbetalen omdat we teveel hadden besteld aan drinken. Maar dat was wel echt top.”
Ondertussen kreeg hij hier en daar ook wat fotografieklussen.
“Ik ben ook een paar keer gevraagd voor bruiloften. Daar heb ik toen nee tegen gezegd, omdat ik dacht ‘dit is niet een random dag voor die mensen, als je het verneukt… dat is de bruiloft van die mensen!’ Daar had ik het vertrouwen niet voor.
Een oud collega bleef maar vragen of ik hun bruiloft wilde fotograferen en dat heb ik toen wel gedaan. Door die bruiloft is het balletje bruiloften gaan rollen. Want mensen zagen die foto’s en die dachten ‘dat wil ik ook’.”
Betaald worden voor grappen maken
Ramon en Mark waren verbaasd dat mensen voor hun grappen wilden betalen. Maar toen ze daar eenmaal aan gewend waren, wilde ze ook wel eens wat overhouden aan een optreden.
“En dan kom je in het circuit. Dan leer je de mensen kennen.”
En hoe meer mensen het duo leerde kennen, hoe meer kansen ze kregen om op te treden.
“Toen verdiende we geld en kregen we ook een impresariaat. Dat vonden we helemaal geil, want als mensen dan vroegen ‘kunnen we je boeken?’ ‘Ja hoor, dan moet je even contact opnemen met onze manager.’ Dat vonden we echt heel tof.”
Aan alles komt een einde
Ramon voelt zich het meest thuis in een speeltuin. Of dat nu een digitale speeltuin is waar hij kan sleutelen aan een website met allemaal funky features of dat het een speeltuin op een podium is. Als die vrijheid wordt ingeperkt, dan gaat de lol er voor hem vanaf. Dat is ook de reden waarom hij uiteindelijk is gestopt met het cabaret duo.
“Je bent een duo, dus als de één iets bedenkt, moet dat wel samen komen met de ander. En op een gegeven moment moesten we zoveel concessies doen om ervoor te zorgen dat het iets werd wat we allebei oké vonden. Maar dat steeg niet uit boven iets wat in een kantine ergens op een random kantoor gedaan kon worden. Het was niet uniek genoeg meer.”
Een stabiele basis
Na zijn studie is Ramon fulltime aan het werk gegaan.
“Als webdeveloper. Ook in de hoogtijdagen van het cabaret duo. Als we 4-5 dagen in de week speelde, werkte ik ook nog 5 dagen in de week.”
Cabaret was voor Ramon een hobby die geld opleverde. Hij vertelt dat het geen stabiel inkomen was en dat hij wat dat betreft risico avers is. Dat is de reden dat hij er altijd een vaste baan naast heeft gehad.
“Voor de financiële rust. En het feit dat je niet overal ja op hoeft te zeggen. Kijk, als je er echt van rond moet komen, en ze vragen of je vanuit Utrecht naar Heerlen kunt komen om 10 minuten grappen te maken voor €50, dan wil je nee kunnen zeggen. Ik ken mensen die dat dan doen, want €50 is €50. En in het begin zeg je op alles ja, want je wilt meters maken. Maar op een gegeven moment is het ook fijn om nee te kunnen zeggen.”
De waarde van geld
Zijn ouders werkte altijd hard en zijn vader had de gevleugelde uitspraak ‘Degene die het meest betaalt, mag zich mijn baas noemen’. Iets waar Ramon het zelf nooit mee eens is geweest. Geld betekent voor Ramon vrijheid en gemak.
“Het feit dat je kan doen wat je wilt doen. Hoe ouder ik word, hoe meer ik erachter komt dat je niet zoveel geld nodig hebt. Dat merkte ik heel erg met mijn huis. Het eerste huis dat ik kocht was vrij groot. Toen ging die relatie over en kwam ik in een twee kamer studioappartementje terecht. En daar gedijde ik prima bij. Je hebt niet zoveel nodig.”
De perfecte balans
Hard werken, alles leuk vinden en weinig nee zeggen. Het is een groot feest voor Ramon, zowel online, als met een camera in zijn hand. Maar toen kwam het moment dat het teveel werd. Hij belandde in een burn-out. Dat was een schok. Als je gewend bent om altijd te werken en als zelf je hobby’s geld opleveren, dan voelt niets doen onwijs onnatuurlijk.
“Dat lukte ook niet in het begin.”
Gelukkig gunde hij zichzelf toen wel tijd om na te denken.
“Wat wil ik en hoe belangrijk vind ik werk? Ik kan prima met minder geld. Ik heb een periode gehad dat ik 4 keer per jaar ging wintersporten. Dat kon, maar dat hoeft niet. Als ik nooit meer op wintersport kan, so be it. Als dat betekent dat ik de rest van het jaar wat rustiger aan kan doen, helemaal prima. En dat zijn de keuzes die ik toen heb gemaakt.”
Inmiddels heeft Ramon alles weer op de rit. Hij werkt nu bij Scrumble als webdeveloper en doet er nog steeds projecten naast. Zowel websites bouwen, als fotografie en film.